از دو قطبی‌سازی تا همدلی؛ آزمونی برای وحدت ملی ایران
زیر عنوان تستی
در تاریخ معاصر ایران، به‌ویژه پس از دوم خرداد ۱۳۷۶، رقابت‌های سیاسی به‌تدریج به سمت الگوی «دو قطبی‌سازی» حرکت کرد. این شیوه که با تحریک احساسات، تکفیر و اهریمن‌سازی رقیب همراه بود، اگرچه احتمالا در کوتاه مدت موفقیتهای ظاهری هم برای جریانات سیاسی به دنبال داشته اما در عمل نه‌تنها گسل‌های اجتماعی را عمیق‌تر کرد، بلکه به فرهنگی مخرب در تعاملات روزمره برخی ایرانیان تبدیل شد. این یادداشت با بررسی روند تشدید شکاف‌ها و عوامل تأثیرگذار بر آن، به تحلیل معجزه‌آسای بازگشت همدلی پس از حمله اخیر به ایران می‌پردازد و مسئولیت رسانه‌ها و مردم را در تداوم این وحدت مرور می‌کند. ۱. دو قطبی‌سازی؛ از ابزار سیاسی تا بحران هویتی از سال ۱۳۷۶، به تدریج جریان‌های سیاسی با تکیه...